poniedziałek, 23 maja 2011

.

park o zmierzchu
od ust do ust z tchnieniem
puch topoli

.

park o zmierzchu
od ust do ust
topolowy puch

                                                                                                   z inspiracji haiku Iris


*** HaiCafe ***

parc public ~
peupliers au crépuscule
+
park publiczny
topole o zmierzchu
                                                            (Marcel Peltier )

 

park o zmierzchu
puch topoli
dzieli nasze usta
                                                      (Karol Rosiak)



park o zmierzchu
usta zakochanych
oddziela puch topoli
                  
                                                        (Karol Rosiak)


w parku o zmierzchu
puch topoli na wietrze
gnany z ust do ust

                                                               (Teresa Grzywacz)


nasze usta

w parku miejskim
zmierzcha
                                       (Iris)


nasze usta
w parku miejskim
zmierzch
                                      (Iris)

.

16 komentarzy:

  1. +

    parc public ~
    peupliers au crépuscule

    +

    park publiczny
    topoli o zmierzchu

    +

    Amicalement.

    OdpowiedzUsuń
  2. Wracam po raz kolejny do tego obrazu, Agnieszko. Od razu wydał mi się urokliwy! Przeszkadza mi tylko to "tchnienie". Może bez?

    park o zmierzchu
    od ust do ust
    puch topoli

    Pomyślałem także, że można jeszcze pogłębić romantyzm Twojego obrazu, wywołującego - w mojej wyobraźni - zakochaną parę:

    park o zmierzchu
    tylko puch topoli
    dzieli nasze usta

    -
    Co myślisz...?

    Pozdrawiam wiosennie,
    K.

    OdpowiedzUsuń
  3. PS. Albo bez "tylko".

    park o zmierzchu
    puch topoli
    dzieli nasze usta

    park o zmierzchu
    usta zakochanych
    oddziela puch topoli

    -
    ... inspirujesz, wariacji mnóstwo... :)

    OdpowiedzUsuń
  4. Agnieszko,
    mięciutko u Ciebie, taki puch topoli w ustach :)jednak groźniejszy niż kwiat kasztanowca. Zostałam przy swojej wersji i dzięki temu dwie pary zakochanych wspominają spotkanie. Bez tchnienia, zgodnie z sugestią Karola, jest lepiej. Mnie np. tchnienie z ostatnim się kojarzy.
    Pozdrawiam Iris (chyba dziś jako Anonimowy, bo są kłopoty z czymśtam)

    OdpowiedzUsuń
  5. Merci a Marcel :)

    Agnieszka

    OdpowiedzUsuń
  6. Karolu, dziekuję za wizytę. Jak zwykle cieszy:) Zamieszczam Twoje romantyczne wariacje na temat:)

    Użyłam czasownika, by uniknąć umiejscowienia puchu w ustach. Nie o to mi chodziło. Zamiast z tchnieniem, może lepiej byłoby z powiewem, z wiatrem? Bez czasownika bardziej mi się podoba, ale jest mniej precyzyjne. Zostawiam oba:)

    Pozdrawiam, Agnieszka

    OdpowiedzUsuń
  7. Ireno, miękko i romantycznie dzięki Tobie. Choć topolowy puch w ustach, właśnie starałam się tego uniknąć;)
    Zaispirowałaś mnie obrazem powolnie opadającego kwiatu:)

    Pozdrawiam, Agnieszka

    OdpowiedzUsuń
  8. Ivo, dziękuję za wizytę i pozdrawiam serdecznie:)

    Agnieszka

    OdpowiedzUsuń
  9. Witaj Agnieszko!
    A to jest moja propozycja zmiany Twego haiku:

    w parku o zmierzchu
    puch topoli na wietrze
    gnany z ust do ust

    Mam tylko nadzieję, że Ci się będzie podobać

    Pozdrawiam
    Teresa G.

    OdpowiedzUsuń
  10. Tereso, witaj:)

    Twoja propozycja jest wariacją na "temat". Słowo 'gnany' wnosi nowy element do haiku. Bardziej przestrzenny, pełen rozmachu. Zamieszczam ją na stronie:)

    Pozdrawiam, Agnieszka

    OdpowiedzUsuń
  11. wersję Marcela i Twoją Agnieszko zmiksowałam

    nasze usta
    w parku miejskim
    zmierzcha

    nie ma miejsca dla topoli, opublikuję na swoim blogu :)

    OdpowiedzUsuń
  12. Dear All
    :) naprawdę napisałam zmierzcha? zakaz umieszczania czegokolwiek po 23.00

    nasze usta
    w parku miejskim
    zmierzch

    wymowa odbiega od oryginału, ale jaka kondensacja myśli :)

    Iris

    OdpowiedzUsuń
  13. nasze usta
    w parku miejskim
    zmierzcha

    +

    nasze usta
    w parku miejskim
    zmierzch

    Ireno, oba są dobre :)

    zmierzcha - czytam: w parku miejskim już zmierzcha, a my dalej na tej ławeczce:))) I druga myśl: wiadomo jak jest, matki z dziećmi z parkowych alejek idą na dobranockę, a ich miejsce zajmują zakochane pary. Wiem co mówię, parków wokół domu mam sporo;)

    Agnieszka

    P.S.
    Zamieścić komentarz na bloggerze to nie lada sztuka:) Ech, klikam dalej...

    OdpowiedzUsuń
  14. Agnieszko, dziękuję, wybrałam wersję "zmierzch", jak wzmiankowałam wyżej, zmierzam do ścieśniania i to się dzieje bez związku ze zmierzchem :)
    Moja interpretacja "zmierzchu": 1) zapada zmrok, a my dalej w parku miejskim, czyli zgodnie z Twoim "wiadomo jak jest" 2) nasze usta jeszcze razem, ale może to se ne vrati.
    Pozdrawiam, na Bloggera (radzę za Magdą) tylko z Google Chrom, bez problemów
    Irena

    OdpowiedzUsuń
  15. Druga interpretacja melodramatyczna. Pobudza moją wyobraźnię do spekulacji:)

    Miłego dnia! A.

    OdpowiedzUsuń